YKΣΝΜ2

΄΄Μασονικές στοές, νέα τάξη πραγμάτων και αλλοίωση του πολιτισμού μας΄΄

Για την χήνα έχουν βγει διάφορες θεωρίες συνωμοσίας. Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα που έχει βγάλει διαμάντια από αυτό το extreme sport:
ομάδα Ε, τα παιδία του 83,απαγωγές βουλευτών από εξωγήινους και άλλα. Η χήνα σε ορισμένους θεατές, που μπορεί να αποτελούν και κύκλοι
οργανωμένοι, έχουν δηλώσει με ένα καταγγελτικό ύφος για νέα τάξη πραγμάτων, μασονικές στοές και πράγματα του σατανά. Αυτά δεν έχουν όμως κάποια
ορθολογική βάση, δεν είναι τίποτα παραπάνω από την πολυτέλεια χρόνου, που έχουν ορισμένοι, για να δημιουργήσουν ένα κλίμα τρόμου και
κάπως να κερδίσουν από αυτό. Το cancel του έργου που προσπαθούν να δημιουργήσουν σε συνεννόηση με τοπικές εκκλησίες, κόμματα εξωκοινοβουλευτικά και άλλα,
δεν πετυχαίνουν τίποτα το ουσιώδες παρά μόνο την αυτοπροβολή τους. Ο κόσμος ξέρει πως πρόκειται απλά για ένα έργο χωρίς να αποσκοπεί στην μύηση των θεατών
σε κάποια ανώτερη δύναμη ή κάποια μεταφυσική πίστη. Είναι απλά ένα έργο που δείχνει μια πτυχή της ανθρώπινης κοινωνίας χωρίς πολλά πολλά.

΄΄Δεν είναι όλα πολιτικά και ας είναι΄΄

Το έργο δεν είναι στρατευμένο. Σίγουρα η διαδήλωση μπορεί να δημιουργεί την εντύπωση αυτή αλλά την ακαθοριστία δεν την αποσυνθέτουν
οι δημιουργοί του έργου. Βάζουν δικούς τους όρους και έννοιες που παραμένουν στην γενική σημασία τους: Ειρήνη, ενότητα και άλλα.
Δεν μπορούμε π.χ. να παρομοιάσουμε το έργο με ταινίες του Άιζενσταϊν, σε καμία περίπτωση, ή με τις αλληγορικές ταινίες του Ταρκόφσκι.
Πρόκειται απλά για ένα σκηνικό που φανερώνει τις δυο πλευρές μιας κοινωνίας: οι καταπιεσμένοι(αυτοί που διαδηλώνουν) και οι
καταπιεστές(αυτοί που πρέπει να ακούσουν την διαδήλωση).Είναι λίγο επιπόλαιο να χαρακτηρίσουμε το συγκεκριμένο έργο τελείως πολιτικό, διότι
άλλοι σκηνοθέτες έχουν δουλέψει σκληρά ώστε το περιεχόμενό τους να είναι καλά οργανωμένο με πολιτικό χαρακτήρα. Αναφέροντας απλά μια κατάσταση
έχει μια δόση πολιτικών πεποιθήσεων, αλλά δεν αγγίζει ούτε τα όρια μιας πολιτικής προκήρυξης αλλά ούτε και την πολεμική π.χ. σκηνοθετών όπως του Ken Loach.

”Το πιάνο της εξέγερσης”

Η πλατεία και το σπίτι της ηλικιωμένης γυναίκας, αποτελούν δυο μέρη που ξεδιπλώνεται
όλο το έργο και αλληλοεπιδρούν. Ανήκουν σ ‘ένα κοινό χώρο όπου η διαδήλωση τους γεφυρώνει με τους ήχους που δημιουργεί όσο εξελίσσεται.
Η δυναμικότητα που αποπνέει η γυναίκα που παίζει πιάνο και η διαδήλωση, είχα αναφέρει σε άλλο άρθρο ότι διαφέρουν από το μανάβικο
.Βλέπουμε ότι η πορεία διακόπτει την ηλικιωμένη γυναίκα με το πιάνο, εκεί βλέπουμε
την σύνδεση που γίνεται, σταματάει να παίζει για να δεί από το παράθυρό της την διαδήλωση. Το μανάβικο φυσικά δεν γνωρίζουμε ακριβώς που
βρίσκεται μόνο εικασίες θα μπορούσαμε να κάνουμε, ό,τι συμπέρασμα και αν βγάλουμε παραμένει αυθαίρετο χωρίς κάποιο ενδεικτικό
στοιχείο της τοποθεσίας στο έργο. Εγώ υποθέτω, χωρίς απόλυτη σιγουριά ότι αφού έχει κατακλύσει τους δρόμους της πόλης η πορεία,
θα έχει μαθευτεί και στον κόσμο του μανάβικου.

΄΄Ο μανάβης δεν είναι σεξουαλικό λογοπαίγνιο΄΄

Το μανάβικο σε αντίθεση με την διαδήλωση ή την δυναμική ηλικιωμένη γυναίκα, βγάζει μια ατμόσφαιρα διαφορετική σε σύγκριση με τα άλλα. Δεν έχει
να εξυπηρετήσει κάποιο μεγάλο ηρωικό καθήκον, προσφέρει όμως μυρωδιές, εικόνες και ήχους οικείους για τον μέσο θεατή γιατί είναι η πιο ρεαλιστική
και συχνή κατάσταση μέσα στην καθημερινότητά του. Εκεί που αναφέρει τον μανάβη, νιώθεις ότι σου μιλάει, ότι είσαι παρευρισκόμενος και συ στο μανάβικο
και σκέφτεσαι να κάνεις τα ψώνια σου. Τα μωβ φωτάκια LED, θυμίζει το κίτσ μανάβικο της γειτονιάς που όπως και να φαίνεται το αγαπάς για την ιδιαιτερότητά του.
Δεν μπορείς να το αποχωριστείς και να απαρνηθείς τις ιδιαιτερότητές του, νιώθεις ότι είναι η πιο ειλικρινής εικόνα του σε αντίθεση με τα μεγάλα σουπερμάρκετ(αλυσίδες).Στο έργο είναι σαν ένα διάλειμμα από τις δύο έντονες εικόνες που εξελίσσονται δυναμικά, την ηλικιωμένη γυναίκα στο πιάνο και η διαδήλωση. Αποπνέει
μια φρεσκάδα και ζωντάνια όχι δυναμική ούτε μαχητική αλλά μια που πηγάζει από τον πλούτο του φυσικού κόσμου. Ξεχειλίζει η φρεσκάδα και τα χρώματα είναι άφθονα
πάνω στα φρούτα, τα λαχανικά και άλλα. Στο έργο το μανάβικο είναι ένα μυστηριώδες και μαγικό περιβάλλον.

”Τα όνειρα δεν καταστέλλονται”

Η πολιτική πορεία ξεπηδώντας από τα στενά της μολυβένιας πόλης, χαράζει μια πορεία με αναζήτηση
των χρωμάτων. Εκείνα τα χαμένα χρώματα που υπήρχαν κάποτε πριν τα τσιμέντα, τα ριψοκίνδυνα εργοτάξια,
τους σκουριασμένους γερανούς και τα άπειρα παρκαρισμένα αμάξια. Οι διαδηλωτές σπάνε την συχνή ηχορύπανση
της καθημερινότητας μιας πόλης, γίνονται απρόβλεπτοι και βάζουν μπροστά τις ανησυχίες τους που ο μέσος περαστικός
δεν έκατσε ποτέ να σκεφτεί. Σαν φλεγόμενο μπουκάλι στο σκοτάδι, κατακερματίζει μια βιτρίνα ψευδαίσθησης που όλοι
έχουμε σκεφτεί ότι πρέπει να ξεφορτωθούμε. Σαν πρωταγωνιστές ενός ερχόμενου μέλλοντος, κάνουν τα πρώτα βήματα
στο νέο κόσμο σαν αστροναύτες, μέσα από τα συντρίμμια και τα μπάζα. Γίνονται μια σημαία που κυματίζει μέχρι την άλλη άκρη
της πόλης για να εισακουστούν στους κατόχους της κυβερνητικής εξουσίας. Έχει μια επαναστατική υπόσταση και προοπτική
που θα μπορούσε σε κάθε θεατή να αναζωπυρώσει μια πλευρά του εαυτού που ο ίδιος κατέστειλε κάποτε.

΄΄Πριν την σκουριά, ίσχυαν”

Η ηλικιωμένη γυναίκα εκπέμπει ένα αίσθημα παλιάς εποχής,
ενός κόσμου που δεν γνωρίσαμε. Όσοι ήταν τυχεροί μας λένε ιστορίες όταν ήταν μικροί,
μα η ρομαντικοποιήση της μικρής ηλικίας δεν μας είναι τόσο αξιόπιστη πηγή. ”Μιλάει για τη δύναμη της αλληλεγγύης, τη σημασία της ενότητας
και της ειρήνης. Οι παρευρισκόμενοι ακούνε με συγκίνηση και ελπίδα”. Τι ωραία εικόνα, αρκετά ωραία για να είναι πραγματική στην εποχή που ζούμε,
μας ακούγονται γραφικά τέτοιου είδους λόγια, σαν να υπομένουμε βασανιστικά όταν ακούμε από τέτοιους ανθρώπους μεγάλης ηλικίας. Σιγά σιγά όμως φεύγουν
και τίποτα δεν απομένει παρά μόνο μια ηχώ αλλοιωμένη Φυσικά όποιος είχε συγγενή της ίδιας εποχής της ηλικιωμένης γυναίκας, θα γνωρίζει ήδη την ψυχοσύνθεση
της, θα του φαίνεται οικία. Φεύγουν γρήγορα αυτοί οι άνθρωποι, ό,τι μας έφεραν από την εποχή τους έφυγε από τις εσοχές των δαχτύλων μας σαν κόκκους άμμου.
”Καθώς η ηλικιωμένη γυναίκα αποχωρεί από τον πλατό, η πολιτική πορεία σιγοτραγουδά τραγούδια ειρήνης και ενότητας”. Είμαι σίγουρη ότι θα ίσχυε τότε και
ότι συνέβαινε συχνά. Αυτοί οι άνθρωποι τα πίστευαν με όλη τους την ψυχή χωρίς αμφιβολία.Πόσο ξένα μας ακούγονται και παραδόξως προυπήρξαν από την εποχή μας.
Στο συλλογικό ασυνείδητο σίγουρα υπάρχει μια νοσταλγία μιας τέτοιας εποχής που κουβαλούσε μια ιδιαίτερη κουλτούρα.

΄΄Κομματικοποιείτε ακόμη και αυτά που αφοδεύουμε΄΄

Το έργο φυσικά έχει χώρο και για πολιτική ερμηνεία αλλά δεν θα έλεγα ότι είναι ένα στρατευμένο έργο. Σίγουρα κάποιοι αρχίζουν τις φαντασιώσεις, ειδικά με την διαδήλωση μέσα στο έργο, αλλά δεν μπορούμε να πούμε ότι έχει μια συγκεκριμένη
απόχρωση. Διατηρείται μια ακαθοριστία και παραμένει σε αυτό το σχηματικό δίπολο οι αγανακτισμένοι και η εξουσία. Οπότε δεν μπορούμε
να μιλάμε για κάποια συγκεκριμένη πολιτική που εναντιώνεται στο εκάστοτε καθεστώς των θεατών. Διατηρεί τις έννοιες ενότητα και ειρήνη
σε μια αοριστία και γενικότητα, πόσο μάλλον δεν γνωρίζουμε ακριβώς τι το κοινό ενώνει τους διαδηλωτές για να φτάσουν σε αυτό το σημείο.
Όσοι είναι κολλημένοι θα αποκαλέσουν είτε με μίσος είτε με περηφάνια τους δημιουργούς κάποια συγκεκριμένη πολιτική ταυτότητα χωρίς
να γνωρίζουν πράγματι τι πρεσβεύει ο καθένας. Δεν υπάρχει λόγος να επιχειρηματολογήσουμε πάνω στο θέμα του ότι το έργο αυτονομείται
από τους δημιουργούς και παίρνει την δική του πορεία. Τέλος πάντων ,η κομματικοποίηση γίνεται από ανθρώπους με προκαταλήψεις και δεν
αναζητούν την πραγματική αλήθεια αλλά την αλήθεια που θέλουν αυτοί.

΄΄Θεωρίες με απ’όλα΄΄

Για την χήνα, έχουν γραφτεί διάφορα που δεν θα ήθελα να τα αναλύσω αυτή τη στιγμή. Παρατήρησα πάντως μέχρι και θεωρίες συνομωσίας
έχουν δημιουργηθεί από έναν κύκλο ανθρώπων που σίγουρα πάσχουν από σύνδρομο καταδίωξης. Θα εξηγήσω εκτενέστερα. Έχουν σκεφτεί
τι πολιτικά μηνύματα διαδίδονται υποσυνείδητα μέσω αυτού του σεναρίου, πολιτικές πορείες, ηλικιωμένη γυναίκα με επαναστατικό ήθος
και τέλος ένα ύψιστο σύμβολο η χήνα. Πιστεύουν ότι είναι ένα καλοσχεδιασμένο έργο που θα φέρει τη νέα τάξη πραγμάτων με την υποστήριξη
μιας στοάς με την ισχυρότερη οικονομική ελίτ του πλανήτη. Άλλοι θαυμαστές του έργου, κατεβάζουν πειρατικά την ταινία και αυτοργανώνουν μέρες προβολών
σε κοινωνικά στέκια και προσπαθούν παράλληλα να προπαγανδίσουν για να οργανωθούν στην συλλογικότητά τους οι παρευρίσκοντες. Πιάνονται από μικρές λεπτομέρειες
και το μικρό το μεγαλοποιούν μέχρι να φτάσει στα όρια της πολιτκικής συζήτησης.Έχω παρατηρήσει να αυτοεκδίδουν μέχρι και μικρές μπροσούρες σχετικά με την ταινία παράλληλα με τις θέσεις της συλλογικότητά τους. Οι θεωρίες με απ’ όλα έτσι τις αποκαλώ, σερβίρονται για λίγη αυτοπροβολή βάζοντας σε δεύτερη μοίρα φυσικά το έργο και τους δημιουργούς του. Τέλος, δεν θέλω να φανταστώ όταν πεθάνουν οι δημιουργοί του έργου πώς θα συνεχίσουν το αφήγημά τους αυτοί οι διάφοροι κύκλοι.

΄΄Η random χήνα΄΄

Random χήνα ή αλλιώς μια ξέμπαρκη χήνα. Μια αισθητική surreal που οι εθισμένοι σινεφίλ κουλτουριάρηδες θα υπέθεταν
ότι κάποιο βαθύ νόημα κρύβεται πίσω από όλο αυτό. Το καταλαβαίνω είναι η ανάγκη για νοηματοδότηση της κάθε πληροφορίας που
εκλαμβάνουν με τις αισθήσεις τους, παρόλα αυτά μπορεί και να είναι όλα κατά σύμπτωση κατά την διάρκεια της δημιουργικής διαδικασίας
των δημιουργών του σεναρίου ή να είναι πιο απλό το νόημα.Η random χήνα για να είμαστε ειλικρινείς απλά είναι μια παρουσία για να αποπνέει
ένα συναίσθημα, μια ατμόσφαιρα. Η μεγαλοποίηση του νοήματος είναι κάτι το αναπόφευκτο που προκύπτει από τους θεατές, βάζουν νοήματα υψηλής κλάσης
μέσα στο έργο, φιλοσοφίες που ούτε οι ίδιοι οι δημιουργοί δεν παίζει να γνωρίζουν. Ψυχαναλύουν αποφασισμένα οι θεατές μέχρι να ξεκοκαλιάσουν όλο το έργο μέχρι
να μη μείνει τίποτα ανέγγιχτο. Ανεβάζουν στο youtube βίντεο ανάλυση με διάρκεια 20+ λεπτά, τόση ανάλυση για κάτι που ξεπήδησε από υποκειμενικές εικασίες.
Χαρά στο κουράγιο τους, παρόλα αυτά μ’ αρέσει να περνάω το χρόνο μου βλέποντας τα, με ψυχαγωγεί, θαυμάζω την φαντασία των θεατών μπορεί σαν παρατηρητές έξω από
την δημιουργική διαδικασία να παρατηρούν πράγματα που οι δημιουργοί να τα έκαναν ασυνείδητα. Συνήθως λίγοι είναι που μπορεί να έχουν δίκαιο. Η random χήνα
πάντως είναι ένας καταπονεμένος χαρακτήρας διάφορων ερμηνειών χωρίς σταματημό,σαν να είναι ένας μυστήριος χαρακτήρας που μπορείς να τον δεις
από πολλές οπτικές γωνίες. Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι κάθε θεατής δεν θα καταλάβει ποτέ το μυαλό των δημιουργών ενός έργου, όλα τα συμπεράσματα
μόνο μέχρι την κρούστα της σκέψης των δημιουργών φτάνουν και τίποτα παραπάνω.

”Η boomer ηλικιωμένη γυναίκα μας”

Μια ηλικιωμένη γυναίκα επιζήσαντα στην εποχή των gen-Z,το χάσμα είναι αδιαμφισβήτητα μεγάλο, οι ρυτίδες της μαρτυρούν παρά μόνο
τα περασμένα χρόνια που κρυφά κρυφά αναπολεί κάθε φορά όταν πίνει το πρωϊνό καφέ της στο μπαλκόνι. Φυσικά όπως κάθε άνθρωπος είναι παιδί της εποχής
του και κατέχει τις παθογένειες που ασυνείδητα ενστερνίστηκε μέσα από το οικογενειακό της περιβάλλον, μέσα από τις παρέες κ.α., οπότε από την σκοπιά ενός gen Z
καταθέτω την γνώμη μου, λέγοντας αρχικά ότι είναι αρκετά αισιόδοξη σε μια εποχή που ο μηδενισμός είναι διάχυτος ειδικά στη νέα γενιά. Εδώ μιλάμε για ένα μηδενισμό που αγγίζει τα όρια της ”κατάθλιψης”. Οι πραξικοπηματίες αυτής της κατάστασης δεν είναι κανένας άλλος παρά μόνο εμείς, οι νέοι ή το άνθος ή ό,τι
άλλο γραφικό μπορεί να σκεφτεί ένας boomer της γενιάς του πολυτεχνείου ή κάποιος millenial.Σε αυτούς του κύριους που προανέφερα, δυστυχώς έχω να πω ότι πρέπει να ξεχάσουν τα αντάρτικα και τις επαναστατικές ονειρώξεις, εμείς κουβαλάμε μόνο το πανάκριβο κινητό μας που χωράει χίλιους λογαριασμούς που
είναι στην ουσία είναι συνδρομές σε διάφορες περιττές πλατφόρμες. Είναι πια ξεπερασμένο να μιλάς για πολιτικές φιλοσοφίες και θεωρίες διάφορων κλάδων, απορώ
αυτή ηλικιωμένη γυναίκα πως μπορεί να μιλάει για ειρήνη και ενότητα. Έχει δουλέψει ποτέ στο χώρο της εστίασης; Εκεί ξεδιπλώνεται όλη η υποκρισία του μέσου ανθρώπου, εκεί επανεξετάζεις τις ηθικές σου αρχές και προσαρμόζεσαι στον βάρβαρο Δαρβινισμό τους. ”Ο δυνατότερος επιβιώνει” και άλλα τσιτάτα από ομιλίες
influencers-new age φιλοσόφους(να ξεράσω θέλω) σαν τον Jordan Peterson.Ξέρω,αυτός ο διάχυτος μηδενισμός με χαλάει, αυτή η ηλικιωμένη γυναίκα μου υπενθυμίζει όμως μια εποχή που θα ήθελα να ζήσω: ενότητα, αλληλεγγύη, αγώνας για ζωή και άλλα. Κάπως βρίσκω την έκφραση μου σε αυτή, μου δημιουργεί έναν ιδεαλισμό παρά τις
αντίξοες συνθήκες. Ό,τι και να πιστεύει που εγώ δεν μπορώ να καταλάβω, παραμένει ένα ερώτημα ποιές ήταν οι συνθήκες που την διαμορφώσαν έτσι. Οπότε καταλήγω χωρίς να μακρηγορώ ότι η ηλικιωμένη γυναίκα είναι ένας χαρακτήρας από άλλη εποχή, σαν μια ηχώ από το παρελθόν, σαν ένα φύλλο
φθινπώρου που αφήνει να υπονοηθεί η αξία του,ένας χαρακτήρας ασυμβίβαστος κόντρα στο ρεύμα.Είναι ο φάρος μας που ένα βράδυ ξαφνικά θα σβήσει.